Kojarzą się z wiosną, radością, powiewem świeżości i słonecznymi dniami. Są zachwycające kiedy stoją dumnie na swoich długich zielonych nogach. Poruszaja się z wdziękiem na wietrze - to żonkile. Fotografowane, malowane, opisywane w poezji...
ŻONKILE
Sam wędrowałem, jak obłoczek
Często sam płynie przez przestworza,
Gdy nagle widok mnie zaskoczył
Od wód jeziora aż po drzewa
Złotych żonkili tłumu, morza;
Tańczył też zastęp fal, niestety,
Tańczyły - wiatr im w takt powiewał.
Doprawdy, był to widok miły:
Jak Drogi Mlecznej pasek biały,
Linę bez końca utworzyły
Dziesięć tysięcy w rytm miarowy
Na brzeg zatoki długą cały:
Nie tak wesoło, jak żonkile:
Wznosiło z wdziękiem złote głowy.
I jest to szczęście samotności,
Lecz nie zmartwiło to poety,
I tak radości doznał tyle:
Dziś wiem, jak cenny był to pokaz:
Nie odrywałem od nich oka;
Gdy melancholia przy mnie gości,
Bo często, leżąc w gabinecie,
Tańczy me serce, a z nim - one!
Wspominam sobie owo kwiecie,
Wtedy, radością wypełnione,
Dla miłośników oryginalny tekst:
THE DAFFODILS
I wandered lonely as a cloud
That floats on high o’er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
Beside the lake, beneath the trees,
A host, of golden daffodils;
Continuous as the stars that shine
Fluttering and dancing in the breeze.
Along the margin of a bay:
And twinkle on the Milky Way,
They stretch’d in never-ending line
Tossing their heads in sprightly dance.
Ten thousand saw I at a glance,
The waves beside them danced; but they
I gazed - and gazed - but little thought
Out-did the sparkling waves in glee:
A poet could not but be gay,
They flash upon that inward eye
In such a jocund company:
What wealth the show to me had brought:
For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.
[William Wordsworth]
Kiedy z jeszcze ośnieżonej ziemi przebijają się zielone, podłużne
liście można mieć nadzieję na cieplejsze dni. Co za radość… To kwiat, który w
stanie naturalnym występuje w Portugalii i Hiszpanii.
Dla nas Polaków, żonkil ma szczególne znaczenie. Jest bowiem
symbolem szacunku i pamięci o wybuchu Powstania w Getcie Warszawskim, które
miało miejsce 19 kwietnia 1943 roku.
Kwiat stał się symbolem ze względu na postać Marka Edelmana,
czyli bohatera i ostatniego przywódcy Żydowskiej Organizacji Bojowej. W celu
upamiętnienia daty wybuchu powstania, każdego roku składał on bukiet narcyzów
pod Pomnikiem Bohaterów Getta na Muranowie. Ponadto, tego samego dnia, każdego
roku otrzymywał on także bukiet tych kwiatów od anonimowego darczyńcy.
Akcja Żonkile w rocznicę Powstania w Getcie Warszawskim 2021
W tym roku odbędzie się już 78. rocznica Powstania w Getcie Warszawskim. Jak informuje Muzeum Historii Żydów Polskich, tegoroczna edycja jest szczególna, bo szczególne są pandemiczne okoliczności: działamy zarówno w terenie, jak i w Internecie.
Pamiętamy!
